UTANIYORUM.....
UTANIYORUM..... “hak meydanında “kahramanca” kurşunlanan bütün baba-oğullara ithaftır....” Masum biçare oğluna korkuyla sarılan, aman dileyen, Yalvaran bir babayı izledi dünya naklen, Kurşunlar yağmur gibi; tükenen insanlıktı, Bir duvar dibinde;merhamet, sevgi ve barıştı ölen!... Ezilenler çarşıda-pazarda, okullarda, meydanlarda, Her gün zulüm-işkence sahneleri ekranlarda Çaresizim insanım diyemiyorum. Doğudan batıya; batıdan doğuya savaş-korku-dehşet; Bir uçtan bir uca yakıp yıkıyor kin ve nefret... Bir yanda yoksulluk titretirken ilikleri; Pay kavgası acımasızca tüketiyor güzellikleri... Yangın evlerde; sana ne-bana ne diyerek seyirci kalmışız Birer birer yok olurken yarınlarımız, gaflete dalmışız; Mahcubum barış elçisi ecdadıma; Mahcubum oğluma, kızıma; İNSANIM DEMEYE UTANIYORUM.... İnsan hakları mı? Nerde insanlar, hakları olsun? Yaşasın orman kanunları;hayvan hakları varolsun!? Düşüne...